چگونگی رابطۀ میان گزاره‌های توصیفی و هنجاری از مسائل شناخته‌شده در فلسفه است. در سنت علمی مسلمانان، منطق‌دانان، اهل بلاغت و اصحاب علم اصول در باب طبیعت این گزاره‌ها بیشتر بحث کرده‌اند. آن‌ها عموماً پذیرفته‌اند تنها گزاره‌های توصیفی صدق و کذب‌پذیر بوده و طبیعتی بازنمودی دارند. از نظر آن‌ها گزاره‌های هنجاری قابلیت اتّصاف به صدق و کذب را ندارند و به تبع، برقراری رابطۀ استنتاجی میان این دو دسته از گزاره‌ها بی‌معناست. در نوشتۀ پیش رو، تلاش نویسنده دفاع از سه مدعا است: اول آنکه گزاره‌های هنجاری نیز صدق و کذب‌پذیر و دارای طبیعی بازنمودی هستند، دوّم آنکه استنتاج هست از باید و باید از هست (استنتاج متقابل گزاره‌های توصیفی و هنجاری از یکدیگر) محظور منطقی ندارد و سوّم آنکه توجه به گزاره‌های هنجاری و استنتاج گزاره‌های توصیفی از آن‌ها در علم اجتماعی اهمیت بیشتری می‌یابد. در انتهای مقاله، نمونه‌هایی از استنتاج‌ها در علم اجتماعی ارائه شده است.
سیدی فرد, سید علی. (1402). دیدگاه یکسان‌انگارانه در باب گزاره‌ها: چگونگی رابطۀ استنتاجی هست/باید و کاربست آن در علم اجتماعی. فلسفه و علوم انسانی, 1(1), 107-133.
MLA
سید علی سیدی فرد. "دیدگاه یکسان‌انگارانه در باب گزاره‌ها: چگونگی رابطۀ استنتاجی هست/باید و کاربست آن در علم اجتماعی". فلسفه و علوم انسانی, 1, 1, 1402, 107-133.
HARVARD
سیدی فرد, سید علی. (1402). 'دیدگاه یکسان‌انگارانه در باب گزاره‌ها: چگونگی رابطۀ استنتاجی هست/باید و کاربست آن در علم اجتماعی', فلسفه و علوم انسانی, 1(1), pp. 107-133.
VANCOUVER
سیدی فرد, سید علی. دیدگاه یکسان‌انگارانه در باب گزاره‌ها: چگونگی رابطۀ استنتاجی هست/باید و کاربست آن در علم اجتماعی. فلسفه و علوم انسانی, 1402; 1(1): 107-133.
)